zou voor mij iets te wonderlijk zijn?

Door J.C. Graaff


Over het onderwerp van (para)medische hulp en pastoraat zijn al meerdere artikelen op onze site verschenen. Deze keer willen we ingaan op de vraag: hoever strekt de verlossing, bevrijding en genezing van de mens, in Gods licht gezien?
Het is geenszins de bedoeling om nadruk te leggen op gebedsgenezing of geloofsgenezing, in de zin zoals dat vaak wordt aangeduid. Wel zal voor ieder die de verschenen artikelen in ernst gelezen heeft, duidelijk zijn geworden dat gebed en geloof een wezenlijke rol spelen in de manier waarop mensen in nood benaderd zullen worden, door hulpverleners die vanuit de Here God en de Here Jezus Christus met hun beroep bezig zijn.
Om uit te leggen wat er bedoeld wordt, diene misschien de volgende persoonlijke ervaring: toen ik voor de eerste maal in mijn leven het verzoek kreeg om naar een mens te willen gaan die zowel in lichamelijke als innerlijke nood verkeerde, werd dat verzoek gedaan door een ongelovige collega-zakenman ter wille van een andere collega. De man die het vroeg was van huis uit een niet-praktiserend Oud-Katholiek en de man in nood, zijn vriend, was lid van de Gereformeerde Gemeente. Ik vond zelf dat ik mij van dat verzoek niet moest onttrekken. Ik trof een man aan die aan een zeer ernstige en uiterst pijnlijke verzwering in zijn dijbeen leed. Naast de verschrikkelijke pijn die hij leed, was hij zeer angstig en worstelde met een diepgewortelde schuldvraag, mede vanuit zijn religieuze achtergrond.
Kunt u begrijpen dat ik vanuit mijn niet-professionele kunde en kennis (noch medisch, noch pastoraal) dit ervoer als een heel moeilijke opdracht. Er bleef mij niets anders over dan mij diep te buigen en te verootmoedigen voor de Here God. Ik moest het helemaal van Hem hebben. Zo ben ik in overgave en gehoorzaamheid gegaan.
Zelfs al is men een zeer geschoolde en vakbekwame fysiotherapeut, dan kan men zich net zo onmachtig voelen t.o.v. andere problemen, die men bij een cliënt aantreft zoals ik dat ervoer bij dat vreemde verzoek van die collega-zakenman. Toch heeft deze ervaring mij op een weg gebracht waarop ik ongezocht meer van dit soort verzoeken en opdrachten kreeg. Het heeft mij de overtuiging gegeven dat onze God mensen gebruiken wil die in overgave en gehoorzaamheid Zijn opdrachten willen aanvaarden en volbrengen. Het heeft niet in de eerste plaats te maken met professie. Wel met onze gemeenschap en afhankelijkheid t.o.v. onze Heer. Ook de Here Jezus zelf was in afhankelijkheid en bereidwilligheid t.o.v. Zijn Vader aanwezig onder de mensen. Niet met een programma of een vooropgezette mening, maar van Godswege. Hij was beschikbaar.

En dan nu de vraag: hoe ver strekt de verlossing, de bevrijding of de genezing? Alle drie deze verschillende woorden spreken eigenlijk dezelfde gedachte uit. Het gaat nl. altijd om de totale mens. De mens die hulp nodig heeft naar geest, ziel en lichaam. De mens waarvan de Here God weet wat eraan mankeert. Waar de oorzaak van de nood wortelt, een nood die zich aan onze kortzichtigheid vertoont in een voor ons waarneembare gestalte. In dat opzicht weten we meestal waar we beginnen, maar niet wat de consequenties zijn.
Dit artikel eindigt met een sprekend voorbeeld van deze laatste opmerking. Maar eerst nog een en ander over onze benadering, die nog wat dieper grijpt.

Wie de werking van Gods liefde en genade in eigen leven meer bewust gaat beleven, zal ontdekken dat geloven in de zin van gemeenschap hebben en oefenen met de Here God en de Here Jezus in feite een voortschrijdend proces is. Na verloop van tijd ontdekt men dat bepaalde zaken in ons leven veranderen, soms verbeteren of gereinigd worden. Woorden die wij voor dat proces gebruiken zijn: bevrijden, verlossen, genezen. De Bijbel noemt nog een ander woord: heiligen. Dat klinkt in onze oren wat vromer, wat minder bruikbaar, maar het is hetzelfde proces, waar over we praten.
In zijn eerste brief gebruikt de apostel Petrus de volgende uitdrukking: "Heiligt de Christus in uw harten als Here." (1 Petr. 3: 15) Wat bedoelt hij daarmee? Het betekent dat we de Here Jezus de eerste plaats moeten geven in ons hart. De Bijbel noemt ons hart de het centrum van onze persoonlijkheid. In en vanuit dat centrum wil de Heer het voor het zeggen hebben, van daaruit wil Hij "Heer" zijn. Dan komt het proces op gang waarover we hierboven spraken. Wij delen in Zijn volheid in Christus Jezus (2 Petr. 1: 4, Kol. 2: 9-10).
Dit zegt God Zelf in Zijn woord. Het is de goddelijke werkelijkheid voor ons. Soms werken deze werkelijkheden als een schok; meestal gebeurt het procesmatig. Als we dus vragen hoever het kan gaan met genezing en bevrijding van mensen, dan ligt die mogelijkheid in de Here God zelf. Wij moeten oppassen om daarvan de grenzen te bepalen. Dit is ook de diepe achtergrond van Jezus uitspraak:
"...alles is mogelijk, voor degene die gelooft." (Markus 9: 23)
 
Tenslotte een kort verslag van een gebeurtenis.

Er meldde zich bij ons een betrekkelijk jonge vrouw. Ze was intelligent, goed ontwikkeld en bekleedde in de maatschappij een goede positie. Ze was ongehuwd. Toen ze bij ons kwam was ze op een absoluut nulpunt aangeland. Ze had in een periode van enkele jaren driemaal een poging gedaan zich het leven te benemen. Ze was daarvoor opgenomen geweest in twee verschillende psychiatrische ziekenhuizen. Tenslotte was ze aan de drank geraakt en rookte aan de lopende band.
Op het moment van onze ontmoeting had ze een anti-drank-kuur achter de rug en moest geholpen worden de anti-drank-pillen dagelijks te slikken. Ze had lichamelijke klachten en werd fysiotherapeutisch behandeld. De eerste weken was gesprek vrijwel onmogelijk, zodat we eraan twijfelden of wij haar verder konden helpen. Na die veertien dagen verdween ze plotseling, maar verscheen aan de avond van die dag toch weer, laveloos en volkomen uitgeteld.
Toen ze na twee dagen weer redelijk aanspreekbaar was, leek ze volkomen ingezonken. Ik zat zwijgend bij haar, zelf niet wetend wat te zeggen of te doen.
Ze keek niet naar me maar zei plotseling: "Is er voor mij ook nog een mogelijkheid?" Ik had de neiging om te zeggen: "Nee; of althans: ik zie het niet." Omdat we echter voor haar gebeden hadden in onze armoede, kwamen de woorden bij me op: 'Bij God alleen is er een mogelijkheid." Maar ik kon dat niet uitspreken, het klonk te vroom. Ik zei daarom alleen maar: "Ja, er is voor jou ook een mogelijkheid."
Van die dag af zijn we op weg gegaan. Het verhaal zou te lang worden in dit bestek. Het is een verhaal van ongeveer veertien jaar. Onlangs zagen we haar weer eens. Mijn vrouw en ik hebben ons verbaasd dat ze een leuke, frisse vrouw is geworden. Veel mogelijkheden, hobby’s, interesse in anderen, goede vrienden, een leuk gezellig huis.
Hoever gaan Gods mogelijkheden in een mensenleven? God Zelf kent en stelt de grenzen. Wij mogen het meemaken, ons verbazen en verblijden. Soms een woord, een opstapje, contact, en vooral geloven dat God het kan en doet.
 




Niets uit dit artikel mag worden zonder uitdrukkelijke toestemming van de stichting en de auteur/vertaler worden overgenomen, gekopieerd of gebruikt worden. Uiteraard mag volgens de gangbare regels van bronvermelding er wel naar verwezen worden in andere publicaties. Neem bij twijfel eerst contact met ons op via het contactformulier. 

 
​